Η καλλιτεχνική διαδρομή του Αχιλλέα Κυριακίδη ξεπερνάει τα εσκαμμένα της κινηματογραφίας (ως σκηνοθέτης και σεναριογράφος) καθώς έχει ήδη εκδώσει έντεκα βιβλία πεζογραφίας και δοκιμίου καθώς και πλήθος μεταφράσεων. Το νέο του εκδοτικό εγχείρημα με τίτλο «Μικρή περιοχή» (εκδόσεις «Πόλις»), προσδιορίζεται από τον ίδιο ως κείμενα «που αποπειρώνται να διαβάσουν διαφορετικά την πραγματικότητα της μυθοπλασίας, όσο διαφορετικά διαβάζει κάθε άνθρωπος το ίδιο πράγμα...».
Επιπλέον, ο τίτλος υποδηλώνει, εάν κι εφόσον επρόκειτο για ποδόσφαιρο, ότι στη «μικρή περιοχή» παίζεται όλη η ουσία. Ο Αχιλλέας Κυριακίδης απαντά χαριτολογώντας. «Οι ποδοσφαιρόφιλοι -όψιμοι ή μη- γνωρίζουν ότι "μικρή περιοχή" ονομάζονται τα λίγα τετραγωνικά μέτρα μπροστά στο τέρμα που (οφείλουν να) είναι υπό τον απόλυτο έλεγχο του τερματοφύλακα, ο οποίος, επιπλέον, μέσα σ' αυτήν απολαύει του απόλυτου "μη μου άπτου". Διάλεξα να στεγάσω τα "μεταχειρισμένα" κείμενά μου κάτω απ' αυτόν τον τίτλο, όχι για να προκαταλάβω την αποδοχή τους ή να διεκδικήσω κάποια κριτική ασυλία, αλλά για να κατοχυρώσω την έντονα ιδιωτική και συναισθηματική σχέση που με συνδέει μ' αυτά. Μ' άλλα λόγια, αγαπώ αυτά τα κείμενα γιατί μιλούν γι' αυτά που αγαπώ...».
Η θεματική των κειμένων του ποικίλλει: η ανάγνωση και η αναγνωσιμότητα, η πολυτέλεια της γραφής και της σκέψης, συμμετοχές σε αφιερώματα-παρουσιάσεις-κριτικές δημιουργών που εκτιμά ιδιαίτερα, επίμετρα από διάφορες εκδόσεις, απόψεις γύρω από τη γλώσσα του σινεμά αλλά και για τη συνάφεια μεταξύ εικόνας και λόγου. Εξηγεί ότι είναι ολιγογράφος. «Σε όλες τις έρευνες που έχουν δει το φως κατά καιρούς, κανένας συγγραφέας δεν τόλμησε ν' απαντήσει με ειλικρίνεια στην ερώτηση: "Γιατί γράφετε;". Κακά τα ψέματα: γράφουμε για να μην τρελαθούμε. Το είπε κι ο Κιούμπρικ σε μιαν ακόμα λάμψη της μεγαλοφυΐας του, εκείνη την υποδειγματική αλληγορία για τον συγγραφέα που δεν έχει έμπνευση...».
- Τι σημαίνει λοιπόν «ξαναδιαβάζω ένα βιβλίο»;
«Προσπαθώ να ψελλίσω πόσο συναρπαστικό είναι να επαναπροσεγγίζεις κείμενα ή ταινίες, έστω κι αν είναι δικά σου, ιδίως αν είναι δικά σου. Οταν ξαναδιάβασα αυτά τα κείμενα εν όψει της έκδοσης του βιβλίου, αναρωτήθηκα αν η φράση με χροιά αφορισμού, "ξαναδιαβάζω ένα βιβλίο σημαίνει: ανατοκίζω τη μνήμη και τη φαντασία μου", δεν θα μπορούσε να επιδεχθεί ένα συμπλήρωμα που θα τη φώτιζε καλύτερα: "Και επικυρώνω τη λήθη μου". Οσο πιο πολύ ξεχνάς, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχεις να εκπλαγείς. Και η έκπληξη είναι ένας από τους βασικούς κινητήρες της δημιουργίας».
- Μου άρεσε μια φράση του Εμπειρίκου: «Τα μυστικά του σινεμά είναι κι αυτά εικόνες» όσο και η δική σας συμπλήρωση-παρέμβαση: «Ισως και της ποίησης»...
«Ο στίχος εκφράζει με εκθαμβωτική ενάργεια το αυτονόητο. Η εκ μέρους μου συμπλήρωσή της, έστω και μ' αυτό το "ίσως", που αίρει κάπως τη βλασφημία, ας εκληφθεί σαν μια απόπειρα να παλινορθώσω την εικόνα, να της ξαναδώσω τα πρωτεία, την πρωτοκαθεδρία στη σκέψη, στη σύλληψη του πρωτογενούς λόγου, στην ανάγνωσή του. Κούνια που με κούναγε: παραβάτης και θύμα τού "ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν", όταν γράφω, σκέφτομαι με εικόνες, κι όταν σκηνοθετώ, με λέξεις...».
ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΟΥΒΑΛΗΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 20/03/2007
Commenti