Xuan Bello: Ανολοκλήρωτο ποίημα

Η ποίηση του Xuan Bello παραμένει άγνωστη στα ελληνικά. Κατάγεται από τις Αστούριες (γεννημένος το 1965) και παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο του Οβιέδο. Ενεργός υποστηρικτής της τοπικής διαλέκτου της ιδιαίτερης πατρίδας του, έχει συνεισφέρει στη διάδοση και διατήρησή της. Ασχολείται με τη μετάφραση ποίησης, από τον Αναξαγόρα και τη Σαπφώ μέχρι τον Σέλεϊ, τον Πεσόα, τον Γούντσγουορθ και τον Τζόις. Επιμελήθηκε την ανθολογία σύγχρονης αστουριανής ποίησης. Εκτός από ποίηση, που άρχισε να την υπηρετεί από μικρή ηλικία, έχει εκδώσει και μια συλλογή διηγημάτων. Το 1993 βραβεύτηκε με το ποιητικό έπαθλο Teodoro Cuesta. Το ακόλουθο ποίημα είναι χαρακτηριστικό δείγμα της γραφής του, το οποίο επέλεξα να μεταφράσω απευθείας από τα ισπανικά με κλεφτές ματιές στην ιταλική του απόδοση.

Aνολοκλήρωτο ποίημα

Εγώ που δεν πιστεύω πια σ’ ό,τι γράφω,

Που ψεύδομαι όταν τονίζω τις αποχρώσεις Σ’ αυτό που πραγματικά αξίζει, εγώ, στα είκοσι και κάτι χρόνια

της ζωής μου, στο Οβιέδο, εξηγώ

ότι δικαιώνονται τα πράγματα που φεύγουν,

ο καπνός των τσιγάρων, ο αέρας που ανασαίνω

η ζωή που ξεφεύγει μέσα από τα χέρια μου

σαν το νερό σ’ ένα τρύπιο δοχείο.

Εγώ, που αυτή τη νύχτα κρυώνω

και διακρίνω μακρινό, απόμακρο

το φως απ’ ένα παράθυρο εκείνου που δεν με περιμένει

εγώ, που έπραξα αυτό που θέλησα

και έπραξα κι αυτό που δεν θέλησα

εγώ με τη μοίρα της αβεβαιότητας

και με παρελθόν τη νοσταλγία

αυτού που ποτέ δεν αντίκρισα.

Στη σιωπή λησμόνησα τη σιωπή.

Στη σιωπή αβέβαιος και σκεπτικός, σκληρός

όποτε κάποιος περιμένει την κουβέντα μου

(εγώ δεν σκέφτομαι τίποτε, κοιτάζω το δώμα, νυστάζω

και ονειρεύομαι απίθανες υπονοούμενες ζωές).

Στη σιωπή σκέφτηκα εσένα, και για σένα,

ζωή μου, γιατί σε χάνω και τραγουδώ

ό,τι πεθύμησα μα δεν έχω.

Εγώ γνωρίζω το φως ενός παραθύρου, νυχτερινού,

και την ύπαρξη καλυμμένη από εκείνο το φως

γλυκιά και ξανθιά σαν τις ηλιαχτίδες μέσα από μια χάντρα.

Εγώ γνωρίζω τον μικρόψυχο χρόνο

και το πόδι που σκοντάφτει στο χαλί

και την ύπαρξη άτοπη, εκτός χρόνου, που μπαίνει μέσα μου

και δεν θέλει πια να βγει. Εγώ, ο Χuan Bello,

που πέρασα όλη τη ζωή μου διαβάζοντας βιβλία,

που θέλησα να ζήσω από την άλλη πλευρά του καθρέφτη

(εδώ δεν υπήρχε περισσότερη ζωή),

εγώ που γνωρίζω τη θάλασσα μέσα από τα γραπτά μου

και το φως της ημέρας μέσα από τα γραπτά των άλλων,

υπήρξα ευτυχισμένος και δυστυχισμένος, αγαπήθηκα και αγάπησα

μ’ έναν έρωτα που σμίγει βλέμματα και περίσκεψη.

Διασχίζω τον δρόμο και παρατηρώ τα πρόσωπα.

Τα πρωινά, στα μικρομάγαζα του Πουμαρίν

(όπου οι κουβέντες ανταλλάσσονται φειδωλά)

μίλησα ευγενικά, μετρημένα, ρώτησα για τη ζωή που δεν πονά.

Μα το απόγευμα κάλπασε και πέρασαν χρόνια,

Το απόγευμα κάλπασε μέσα στη ζωή μου

σαν γέρικο άλογο που τρέχει για να μη σταματήσει,

το απόγευμα ήρθε με γκρίζα φώτα και δίχως ψιχάλες.

Το απόγευμα έφερε μοναξιά, παλιούς ξαναδιαβασμένους στίχους

παθιασμένους μα τώρα πια προσποιητούς. Μουχλιασμένους παλιούς στίχους που

εδώ επαναλαμβάνω

υποκρινόμενος το πάθος, τον έρωτα, την ύπαρξη αυτών των λέξεων που προφέρω.

Υπήρξαν βαπόρια που έβλεπα στο λιμάνι και που ποτέ δεν μπήκα.

Υπήρξαν έρημοι που διέσχισα, στους χάρτες, με το δάχτυλο.

Υπήρξαν γυναίκες που αγάπησα, από έρωτα βουβό,

και που προσπέρασαν άλλες, χωρίς να με δουν.

Commenti

ellinida ha detto…
Μου άρεσε πολύ και το κράτησα. Μπράβο για την επιλογή και για την μετάφραση.
Καλημέρα.:)
SILIO D'APRILE ha detto…
χαίρομαι για την ανταπόκριση. Η μετάφραση είναι μία από τις σημαντικότερες εργασίες στη λογοτεχνία. Οφείλει κανείς να είναι προσεκτικός, ανασφαλής, σοβαρός-φειδωλός, αυστηρός με τον εαυτό του όταν καταπιάνεται με κάτι τέτοιο... Και αυτό συμβαίνει εν προκειμένω αφού τα ισπανικά δεν είναι η πρώτη μου γλώσσα. Τουλάχιστον ελπίζω η ελληνική απόδοση να είναι συμπαθητική...
SILIO D'APRILE ha detto…
Ελληνίδα, τώρα που ξαναδιαβάζω τι έγραψα, ήθελα με δυο λόγια να πω ότι δοκιμάζω μια μετάφραση. Τίποτ' άλλο, μάλιστα έχοντας κατά νου τους καλούς μεταφραστές ισπανικών που υπάρχουν στην ποίηση και την πεζογραφία, αν μη τι άλλο.
the navigator ha detto…
Πολύ καλός ο Xuan...και η αισθητική της μετάφρασης σου μου άρεσε επίσης πολύ...για την σχέση της με το πρωτότυπο δεν έχω γνώμη γιατί συν τοις άλλοις δεν ξέρω Ισπανικά...

καλό βράδυ...
piece de resistance ha detto…
για αυτο το κρυο τη νυχτα εγραφα προχτες ελα κοντα μου γιατι κρυωνω και ετσι το συναντω τωρα στο ποιημα και αναρωτιεμαι παλι γιατι η αγκαλια του υπνου επιβεβαιωνει τη ζεστασια της υπαρξης γιατι χωρις τη διπλανη ανασα κρυοπαγηματα παραμονευουν γιατι τα ποδια δεονται γυρω απο το αλλο σωμα σαν αγκυρα και το κρατουν μη φυγει που θα παει το σωμα του συντροφρου οταν η καρδια αγκυροβολημενη ειναι στο κρεβατι με τα κοκκινα σεντονια Δεν βλεπει κανεις το χρωμα σαν το αιμα να επικυρωνει την συνυπαρξη να καρδιοχτυπα σαν χρωμα ατιθασο τη βεβαιοτητα,αλλιως γιατι δινουμε τοση σημασια στα χρωματα και το κοκκινο χρωμα ζεστασιας δεν το ονοματισαν
Unknown ha detto…
για να δούμε πώς θα "ολοκληρωθεί" το ποίημα αυτό...

για να δούμε.

καλημέρα και καλό μήνα.
[με αδοκίμαστα ποιήματα...]
piece de resistance ha detto…
κομιζω με το νεο σημερινο μου ποστ μια περιεργη πληροφορια που εσεις ως ενιοτε επιστημονες αλλα κυριως ποιητες νομιζω θα εκτιμησετε υπαρχει λοιπον πετρωμα αφιερωμενο στον Γκαιτε με το ονομα Γκαιτιτης ! και αλλα διαφορα που ανακαλυψα καθως ο ποιητης ως συλλεκτης πετρωματων παιζει με μεταφορες στα ποιηματα του ενα δυο απο τα οποία ποσταρισα με σχετικα αποσπασματα..
Anonimo ha detto…
Muchas gracias por traducir mi poema al griego. Estoy entusiasmado. ¿Me puede enviar una copia? Mi dirección electrónica es xuanbello@hotmail.com
Anonimo ha detto…
Silio, no se que ha pasado pero he perdido tu mensaje. ¿Me envías otro y te contesto?
SILIO D'APRILE ha detto…
Xuan >>> te lo spedo di nuovo...