Βλέμμα στο ακρωτήριο

Βλέμμα στο ακρωτήριο, πέρα από το Βενέτικο
foto: Silio D'Aprile
Ελεγε: "Ανάμεσα, κι οι δυο στεριές διεκδικούν το σώμα των ματιών, της μνήμης. Ποια απ' τις δυό πιο κοντινή, μέσα σου πιο βαθιά; Ιδρώνουν απορία ρίζες από κομμένα δέντρα. Βουνά τριγύρω φωνάζουν, φωνάζουν μακρινές φωνές, και άνθρωποι που τελείωσαν σαν άνθρωποι, έμειναν σαν φωνές να αντηχούν τη ζωή τους στον θάνατό τους [...]
Απόσπασμα από την ποιητική συλλογή "Καινός διαιρέτης" του Γιάννη Ευθυμιάδη (εκδόσεις "Νεφέλη")

Commenti

5 pink flowers ha detto…
α τωρα εξηγουνται οι απουσιες ατενιζουμε αυτον τον ορίζοντα εκει στις διαδρομες που συνομιλουμε με τον εαυτο και μαθαινουμε τα τερτιπια του.Τι ωραιο τοπιο..εκει το αναμεσο παντα ψαχνεις και επανερχεσαι..καλα κανεις και επανερχεσαι υπαρχουν πραγματ που δεν βρισκονατι ετσι και μετα εχεις και αυτη τη θεα...
Unknown ha detto…
"εξάλλου, αυτά είναι ποιητικά λόγια, δεν φωνάζονται, ψιθυρίζονται..."

παράφραση της παρατήρησης της alef...

καλημέρα.

[είναι;]
ioeu ha detto…
για την ακρίβεια...είπε..."ερωτικά"
(μα μήπως έχει και καμιά διαφορά?...)
SILIO D'APRILE ha detto…
5 pink flowers >>> πράγματι, οι απουσίες έχουν αυτό το πρόσημο. Το ανάμεσα, η αληθινή όψη του τοπίου, η εμπιστοσύνη στον εαυτό, η επαναφορά, οι επώδυνες απόπειρες γραφής, η ίδια η θέα δηλαδή...
Unknown ha detto…
στη δική σου ποίηση, όχι, γιάννη...

[είναι...]
Unknown ha detto…
@ioeu

εννοώ δεν έχει καμιά διαφορά...

[γιατί θα μπορούσε να διαβαστεί αλλιώς ίσως...]
5 pink flowers ha detto…
με συγκινεις απλα..και εδω στη ξενιτεια με συγκινεις διπλα..και αυτο το θαυμαζω εγω..ξερεις τι εννοω..τι συγκινηση που προκαλει η θεα και αλλες συγκινησεις τις θαυμαζω
ioeu ha detto…
Βασίλη,
σ' ευχαριστώ για την χαρά και την τιμή της ανάγνωσης και των θερμών σου λόγων

η ποίηση μας ένωσε κατά τη δική της βούληση τον Νοέμβριο του 2004

τρία χρόνια μετά, Νοέμβρη μήνα, είχα την τύχη να μας ενώσει πάλι η ποίηση, κατά τη δική μας βούληση αυτή τη φορά...

να είσαι πάντα δημιουργικός
και να ποιείς...