Τοπίο φθινοπώρου

Στην πραγματικότητα κανένας δεν μπορεί να πληγώσει τα αισθήματά μας >>> Το άκουσμα ενός βιολοντσέλλου ανατρέπει τη σιωπή >>> Οπως οι στίχοι ενός ποιήματος, το ζωγραφικό παραλήρημα στον καμβά, το άρωμα μιας γυναικείας ράχης >>> Θαύμασα τον "Μυστικό Δείπνο" του ανατολικογερμανού Volker Stelzmann σε γκαλερί της Φρανκφούρτης πριν από μερικές ημέρες, μίσησα την ιδιοτέλεια παλιών φίλων, θαύμασα τη θέρμη ενός κρυφού βλέμματος την ώρα της βροχής μετά τη βόλτα μου στο κάστρο, μίσησα τη φλυαρία και τα χαμόγελα που δεν γεμίζουν -αυτόν τον καιρό- κανένα από τα κενά >>> Τα έχει πει νωρίτερα ο ποιητής από την Αλεξάνδρεια: Αλλά εμείς της Τέχνης / κάποτε μ' ένταση του νου, και βέβαια μόνο / για λίγην ώρα, δημιουργούμενη ηδονήν / η οποία σχεδόν σαν υλική φαντάζει >>> Ενώ, ο άλλος υπάλληλος ποιητής, εκεί στη Λισαβόνα, συνέχιζε: Καθώς σκέφτεται ακόμη, η λαγνεία που δεν είναι πια / παρά ανάμνηση λαγνείας, ξαναζεί κι αρπάζει / τις αισθήσεις του, η σάρκα του ξυπνά / κι όλα γίνονται πάλι σαν πρώτα >>> Η σιωπή, ωστόσο, μπορεί ν' ανατρέψει κάθε ήχο από βιολοντσέλλο >>> Οπως ο άνεμος, παντοδύναμος και διεγερτικός, μπορεί μεν να ξεριζώσει το ψηλό δέντρο αλλά ποτέ δεν θα καταφέρει να ανοίξει έναν δικό σου φάκελο.

Commenti

Unknown ha detto…
ας μείνουμε καλύτερα να φωνάζουμε στη σιωπή, μην και σχηματιστεί απ' τις κραυγές μας καινούριο βιολοντσέλλο...

και μετά ας κοιταζόμαστε μεταξύ μας.
χωρίς φλυαρίες και ανόητη ιδιοτέλεια.
μάτια και κενό.

καλησπέρα.
piece de resistance ha detto…
ελαβα ενα υπεροχο δωρο και θελω να σας το μοιραστω ..πολυ ομορφο και τρυφερο μαζι ριξε μια ματια http://doresist.blogspot.com/2007/11/thank-you-for-satiebutterflies-in-my.html νομιζω θα σου αρεσει
piece de resistance ha detto…
το ρόδι σπάει όμως και ο καρπός αρχίζει -ανακουφιστικά- να απλώνεται γύρω μου σε μικρά κομμάτια...χρωματα του φθινοπωρου υγρα σα δακρυα και όπως ειχες πει κι εσυ
the navigator ha detto…
Είναι που ο άνεμος έχει μόνο ορμή και ένστικτο...ενώ ο φάκελος θέλει άλλες δεξιότητες...

Η νίκη του βιολοντσέλου είναι σύντομη και πύρειος...

στην σιωπή ανήκει η τελική επικράτηση...
Thodoris ha detto…
Προτιμώ να διαβάζω για βιολοντσέλλα και φθινοπωρινές εικόνες, όσο μελαγχολικές και να είναι,παρά για Ζωνιανά και μαφιόζους...
ioeu ha detto…
οι τρεις "ετικέτες" του ποστ...ένας κόσμος ολόκληρος!

καλή εβδομάδα!