Ποιος Καραγκιόζης;

Η παράσταση του θεάτρου σκιών του Ηλία Καρελλά (στο θέατρο Επί Κολωνώ, από τις 13 Φεβρουαρίου) υπενθυμίζει τον Καραγκιόζη, τον μικρο-Ελληνα, τον κακομοίρη καθημερινό άνθρωπο -διαχρονικά- σ' αυτό το μόρφωμα της λεγόμενης εθνικής μας ταυτότητας >>> Οι πιο συχνές ερωτήσεις: πότε θα γίνουν οι επόμενες εκλογές; Ποιους να ψηφίσουμε; Παραμένουν φίλοι η Ζούγκλα με τη Μαύρη Τρύπα; Ποιους θα υπονομεύσει ο πρώην γενικός; Ποιος καταλαβαίνει τον ρόλο του υπουργείου Πολιτισμού; Πώς λέγονται πια οι Σκοπιανοί; Πότε θα πάρει η Τουρκία τα νησιά μας; Ποιος ρασοφόρος θα προσποιηθεί τον αρχηγό της κίβδηλης ιερότητας; Ποια Ελληνική Αστυνομία εννοεί η Αστυνομία; Προς ποια μηδενική αξιοπιστία οδεύει αυτή η κοινωνία; >>> Οι απαντήσεις έχουν δοθεί προ πολλού >>> Αντιθέτως, ο "Αργος" του Κωνσταντίνου Βήτα είναι μια μελαγχολική αποτίμηση της ύπαρξης, που ίσως αγνοεί τον τρόπο να εκφραστεί με ακρίβεια (με ή χωρίς στίχους και λόγια τραγουδιστά) αλλά προσδοκά τη μουσική, την περιπέτεια των ήχων ανάμεσα στις σιωπές >>> Χθες κυκλοφόρησε ο πρώτος τόμος της πολύχρονης δουλειάς δύο κριτικών λογοτεχνίας: Ο Κώστας Παπαγεωργίου και ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου καταθέτουν την "Ανθολογία της Ελληνικής Ποίησης (τόμος Α', 1900-1920)" σε εποχή όπου η ποίηση παρεξηγείται, παρερμηνεύεται ή και παρενδύεται από διαφόρους... >>> Και μια εκδοτική μνεία: η αισθητική των εκδόσεων "Κότινος" του Κωνσταντίνου Στάικου >>> Σε πείσμα της ρηχότητας, δηλαδή >>> Οπως το έγραφε ο Αγγελος Σημηριώτης (1870-1944), στο ποίημα με τίτλο "Σονέτο": Η ψυχή μου στο πάτημά σου ανθίζει / Από ποιους δρόμους ήλθες μυστικούς; >>> Και όπως το έγραψε η Αιμιλία Δάφνη (1887-1941): Είναι βαριά η ψυχή μου σαν τον ώριμο / καρπό, που από το δέντρο πέφτει / απόψε - κι όλα είναι ασήκωτα / ως κι οι σκιές που τρέμουν στον καθρέφτη.

Commenti