foto di Silio D'Aprile
Che c'e' stasera? >>> τι γίνεται απόψε με τη βροχή; >>> οι ποιητές μαλώνουν ή ενίοτε, τις τελευταίες ημέρες, ακονίζουν τα ακραία τους δάχτυλα: την ανούσια μοχθηρία >>> το πιο αποκρουστικό, δηλαδή >>> μια ματιά σε βραβευμένους και μη, σε φιλόδοξους και ξαφνικούς φωνασκούντες (ποιήματα τα λένε, πουλάνε φιλίες, τηλεφωνούν ακαταπαύστως), πείθει πολύ γρήγορα >>> l'amore flurisce, stringo i denti >>> gli occhi sono di rosso, il suono della donna da' fastidio alla mia tranquillita' gracile >>> e tutto accade per la gente noiosa >>> Ο Δημήτρης, που πολέμησε για τη δική του Αμμόχωστο, απόψε μου 'λεγε για τη σύλληψή του το '74, τη φυλακιση κάπου στη Μικρασία, την επιστροφή στο νησί του >>> εκεί πέρα ανακάλυψα τις δικές μου αλήθειες, τους στύλους της ζωής -όντας πεντάχρονος- στα πατρικά λόγια >>> εκεί αργότερα στραμπούληξα το πόδι, στην απαγορευμένη τάφρο >>> "Η βροχή είναι χρυσάφι" λέει ο Κώστας κάθε φορά, φέτος, στο ακρωτήριο κοιτάζοντας τα λιοστάσια και μετά το πέλαγο >>> Και τα ημιορεινά της φαμίλιας; >>> perche' ne ci credo sui miei parenti alla lontana in Grecia Salentina... >>> "Το σπασμένο ρακοπότηρο" είναι ένα από τα πιο τρυφερά διηγήματα που διάβασα τελευταία, μελαγχολικό περπατώντας, συνδυαστικά, στο άλσος με τη μυρωδιά της βροχής τα μεσάνυχτα >>> Οι φίλοι, αυτοί που λένε αλλά δεν ξέρουν τι είναι, επιστρέφουν όταν εξοντώνονται από ανόητες ερωμένες >>> La buggia o' la fica? >>> Chi' sa'? >>> Οι υπόλοιπες ερωμένες περιστρέφονται ζαλισμένες από τη διχοστασία, σιωπούν βασανιστικά, αναδεύουν τον ερωτισμό, σβήνουν ως αγίες ή εξαφανίζονται ατιμωμένες... >>> Η Μαρία λέει την αλήθεια: στη δική μας υγειά! κερνώντας την τελευταία αποψινή γκράππα.
Commenti