Από την Αμοργό στην "Αμοργό"

Mε την πατρίδα τους δεμένη στα πανιά και τα κουπιά στον άνεμο κρεμασμένα / Oι ναυαγοί κοιμήθηκαν ήμεροι σαν αγρίμια νεκρά μέσα στων σφουγγαριών τα σεντόνια / Aλλά τα μάτια των φυκιών είναι στραμένα στη θάλασσα / Mήπως τους ξαναφέρει ο νοτιάς με τα φρεσκοβαμένα λατίνια... / Ν.Γκάτσος
Η σύντομη συζήτηση δεν απέδωσε άλλους καρπούς: η ποίηση είναι ιερή, όχι ο προσδιορισμός της >>> Ετσι και η "Αμοργός" είναι ή δεν είναι η κορυφαία ποιητική συλλογή του ελληνικού 20ού αιώνα >>> Μα δεν είναι πολύ σουρεαλιστική ετούτη η ποιητική φωνή για να εκφράζει κάτι τόσο βαρύγδουπο; >>> Το πάφλασμα των στίχων δεν είναι αισθητό απ' όλους... >>> Μου φαίνεται άτακτο ως σκέψη και έκφραση >>> Κι όμως, αυτός είναι ο ποιητής >>> Το νησί, τουλάχιστον, παραμένει όμορφο; >>> Εάν εκεί ακόμη η κόρη...

Commenti

amalia ha detto…
Aλλά τα ματια των φυκιών
είναι στραμένα στη θάλασσα
μήπως τους ξαναφέρει ο νοτιάς
με τα φρεσκοβαμένα λατίνια.

Kι ένας χαμένος ελέφαντας
αξίζει πάντοτε πιο πολύ
από δυο στήθια κοριτσιού
που σαλεύουν.