Η "Στρέλλα" του Πάνου Κούτρα αποτελεί αναστροφή στη λεγόμενη πραγματικότητα >>> Απέναντι στην κλασική ηρωίδα του Μιχάλη Κακογιάννη και την κατοπινή επίφαση της ελληνικής κοινωνικής προσδοκίας για το θηλυκό >>> Η ταινία μοιάζει με μικρό διαμάντι, είναι αναπάντεχα όμορφη, ανατρεπτική, προκλητική, απόλυτα ευαίσθητη >>> Η φωνή της Μίνας Ορφανού, της πρωταγωνίστριας της κάποτε αρσενικής, όσο και το αληθινό βλέμμα της παράλληλα με την κάμερα στην εξέλιξη του μύθου, αποτυπώνονται ανεξίτηλα >>> Με γλώσσα υπάρχουσα, έμπρακτη στον σύγχρονο κινηματογραφικό λόγο, με δομημένη σεναριακή δομή, ύφος και αφήγηση έξω από τα δεδομένα όρια του ατάλαντου "λογιοτατισμού" της εγχώριας ιντελιγκέντσιας και την επιβεβλημένη ρηχότητα που συνεπάγεται >>> Αυτό λοιπόν που πέτυχε ο σκηνοθέτης, ίσως ακόμη, δεν το έχει συνειδητοποιήσει >>> Χαρτογράφησε την υπερρεαλιστική εμπειρία του παρόντος μας >>> Απροκάλυπτος, σαφής, ειλικρινής >>> Είναι, με άλλα λόγια, η ελληνική ταινία που άργησε να κάνει πρεμιέρα...
(το διαφημιστικό σποτάκι της ταινίας εδώ)
Commenti