Το να αποφασίζεις να σταματήσεις την επιχορήγηση ενός πολιτισμικού φορέα, όπως το Θεατρικό Μουσείο ή τη Βικελαία Βιβλιοθήκη Ηρακλείου, που κι αυτή δίνει μάχη για την επιβίωσή της, είναι το πιο απλό πράγμα. Ιδίως όταν προβάλλεται κι εδώ το φόβητρο της οικονομικής κρίσης. Και ιδίως, επίσης, αν οι φορείς αυτοί αντιμετωπίστηκαν από τη σημερινή όπως και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, ως απλοί κωδικοί στο δημόσιο λογισμικό και όχι ως ιδρύματα με ιστορία και πολυετή προσφορά στην ελληνική παιδεία.
Επί δεκαετίες, οι κυβερνήσεις μας – πλην εξαιρέσεων – είχαν και συνεχίζουν να έχουν τα ζητήματα πολιτισμού σε ανυποληψία. Αντί να ασχοληθούν με την ορθολογική οργάνωση και χρηστή διαχείριση των σημαντικών φορέων της παιδείας και του πολιτισμού μας, τους άφησαν κυριολεκτικά στην τύχη τους, έτσι ώστε σήμερα να τους παρουσιάζουν ανυπόληπτους και έτοιμους για ευθανασία.
Η Εταιρεία Συγγραφέων, εδώ και χρόνια, έχει σταθεί αντίθετη απέναντι σε ανάλογες αποφάσεις, γιατί και η ίδια αντιμετωπίζεται από τη μεριά της πολιτείας με μια αδιανόητη αδιαφορία. Τώρα όμως είναι η στιγμή να υπερασπιστούμε την ύπαρξη του Θεατρικού Μουσείου. Το οφείλουμε στη μοναδικότητα της προσφοράς του στη θεατρική αλλά και στη γενικότερη παιδεία μας. Αλλά το οφείλουμε και σε όσα εξέχοντα στελέχη του θεατρικού μας παρόντος ήταν και είναι μέλη μας : στους Μάριο Πλωρίτη, Τάσο Λιγνάδη, Βασίλη Ζιώγα , και στους : Κώστα Γεωργουσόπουλο, Κώστα Μουρσελά, Γιάννη Βαρβέρη, Ανδρέα Στάϊκο, Γιώργο Μανιώτη.
Το Δ.Σ. Της Εταιρείας Συγγραφέων
Commenti