Ο τρόπος και το νόημα της λογοτεχνίας

Σ' αυτή τη δύστηνη περίοδο της λογοτεχνικής υπερπαραγωγής, οι σχετικές λίστες ανασκόπησης (σε έργα του πεζού και του ποιητικού λόγου, του θεάτρου, της κριτικής και του δοκιμίου) μεταθέτουν τον τ ρ ό π ο και το ν ό η μ α της συγγραφικής πράξης υπέρ της ανάδειξης προσώπων, παρεών, τάσεων, ομαδοποιήσεων.
Στο ίδιο πνεύμα, οι βραβεύσεις προσφέρονται σαν ζεστά φυστίκια, αυξάνονται και πληθαίνουν απ...ό το γνώριμο κατεστημένο, ενισχύουν ένα αξιακό σύστημα, κυρίως μεταξύ των νεοεισερχόμενων ενασχολούμενων με τη λογοτεχνία, κατά το οποίο προέχει η καταμέτρηση του ονόματος και η συνεπαγόμενη προβολή (σε κοινωνικά δίκτυα, πρωτίστως) με αποτέλεσμα μια βαθμιαία παρερμηνευτική προσέγγιση της γραφής: "εκδίδω-εκδίδομαι άρα υπάρχω...".
Σ' όλο αυτό το "πανηγύρι" της ματαιόδοξης συνθήκης τού φαίνεσθαι (άπειρα ποσταρίσματα με φωτογραφίες, εξώφυλλα, ψηφιακά χαμόγελα και παράφωνα συγκινησιακά "ουάου" στους τοίχους φίλων του φμπ) και της νευρωτικής όσο και εύφορης αποτίμησης εντός οθόνης, μένει συμπιεσμένη, αλλ' αληθινή και έντιμη, η λογοτεχνική δημιουργία. Δεν είναι άλλη απ' εκείνην που αναζητά διαύλους, ακονίζει τη δυναμική της, μελετάει και επεξεργάζεται, διακρίνει τα δεδομένα, προτείνει και προσδοκά ν' ανατρέπει... Μοιάζει λιγάκι παράταιρη, όχι καλλωπισμένη στα λογής Ινσταγκραμ ή τις φωτογραφήσεις για δωρεάν περιοδικά-φυλλάδες, όχι κραυγάζουσα την επιμελώς ατιμέλητη παρουσία των εκπροσώπων της σε εκδηλώσεις, πάρτι, μπαράκια, παρεΐστικες συναντήσεις ή γκομενισμούς. Ολα μα όλα ετούτα είναι τα απαραίτητα στολίδια του παρόντος που άλλοι αποφασίζουν μα αγνοούν την τιμωρό αλαζονεία του κανόνα: η υπερέκθεση στο φως λιώνει το κερί στα ψεύτικα φτερά προς τον δρόμο της αιωνιότητας...

Commenti