Λεπτομέρεια έργου - Χρήστος Μποκόρος | Dalla pittura di Cristos Bocoros
Ο ποιητικός λόγος, εισερχόμενος στα ζωγραφικά έργα του Χρήστου Μποκόρου, ισχυροποιεί την αίσθηση του ασύλληπτου της τέχνης στη ζωή. Το βλέμμα του είναι μια ολοκληρωμένη τοποθέτηση απέναντι στα ουσιώδη του κόσμου: ένα καντηλέρι, το δέντρο όρθιο στον κοντινό ορίζοντα, ο καρπός της ελιάς βρώσιμος, οι γαλήνιες ματιές στον χρόνο, η ροή του χρόνου αποτυπωμένη στα νεύρα ενός ξύλου, η γοητεία της ακινησίας, ο ατέρμονος κύκλος της ολοχρωμικής βιωτής.
Ετούτα τα γνώριμα εμβλήματα του Μποκόρου εμφανίζονται στα έργα που παρουσιάζει αυτό το διάστημα στο Μουσείο Μπενάκη (οδού Πειραιώς), διά της ενότητας με τον χαρακτηριστικό τίτλο "Τα στοιχειώδη". Ο στοχασμός του επικεντρώνεται στο μέτρο που απαιτείται για τον σύγχρονο άνθρωπο ώστε να σταθεί απέναντι στα άυλα και υλικά δεδομένα και να αναπροσδιορίσει την ύπαρξή του σ' αυτό το σημείο της νεωτερικότητας.
Κατ' αρχάς, οι μορφές του μετέχουν στη "συνομιλία" αυτήν, στέκονται μειλίχιες, κυρτές, ήρεμες, ως ένσαρκες αναρωτήσεις του πνεύματος. Στο περιορισμένο πλαίσιο μιας στενωπού (σανίδες από παλιές γέφυρες που χρησιμοποιεί κατεργασμένες στην επιφάνειά τους), ο ζωγραφικός ορίζοντας περιορίζει τον "χώρο" αυτών των μορφών κι απελευθερώνει σχολιαστικά την πεποίθηση του ζωγράφου για τη μοναχική διαδρομή του όντος προς την άλλην όχθη, προς το τέλος της ορισμένης διαδρομής του. Ο χρωματικός διάκοσμος είναι έντονος, πλήρης λεπτών φωτοσκιάσεων και αδρής κινητικότητας.
Αλλο τόσο "ομιλητικά" είναι τα έργα της δεύτερης ενότητας στον χώρο του μουσείου, όπου κυριαρχεί το ειδικό βάρος της νεκρής φύσης, των αντικειμένων, της σημειολογικής διάστασης της ύλης. Το γάργαρο νερό, το λιωμένο σαπούνι με το καθρεφτάκι και τη λευκή πετσέτα, τα ανάλαφρα κλινοσκεπάσματα, το φαγητό και το κρασί και τα φρούτα, σε νοερή αντίστιξη με την άμεση φυσική ανάγκη της επιβίωσης, της αξιοπρέπειας και της σπουδαιότητας που εμπεριέχει η απλότητα, αποδίδουν την έννοια του στοιχειώδους που υποστηρίζει -σε όλη την πολύχρονη διαδρομή του άλλωστε- ο δημιουργός και προτείνει ανεπιφύλακτα στον θεατή του.
Ο Χρήστος Μποκόρος διακρίνει τα νοήματα και διαχειρίζεται τις σιωπές, διαθέτει την παλέττα του στην υπόθεση της απογύμνωσή τους... Η τέχνη του βρίσκεται σε διαρκή εξέλιξη. Αγγίζει τη γήινη διάσταση, τη συγκινησιακή, για να οδηγήσει τη συνείδηση στη βάση της: το είναι χρειάζεται την ισορροπία της φύσης του.
Σχετικό βίντεο για την έκθεση: http://www.youtube.com/watch?v=qiZXHN0Zpzs&list=UUANCtttaEKmRb0zwongvNpg
Commenti